Hazen en Pasen

Vrijdag, 21 maart 2008
De tweede dag van de lente, bar weinig van te merken, bar koud ook. Gister lekker door de regen naar een schoolfeest gefietst, zeikes nat, heerlijk. Vanmorgen lekker wakker geworden, eventjes de Europese Kampioenschappen zwemmen in Eindhoven gekeken, en toen me bed uit gekomen.
Na een uurtje bubble struggle gespeeld te hebben, waarbij ik nu in het laatste level ben, stap ik onder de douche, trek me C1000 shirt aan en ga op de fiets naar m'n werk.
Rustig fiets ik, terwijl het licht miezert. Ik fiets langs het ijskaffee, waar een bord buiten staat "Ook koffie + gebak", ijs zullen ze niet verkopen nee. Ik fiets over de Ugchelseweg, waar ik een doodgereden haas zie, helemaal plat. Er zit een kraai in te pikken, prachtig, mijn gekke vorm van sadisme af en toe.
Ik parkeer me fiets, en loop de winkel in. Vol. Alle kassa's open, alle karretjes buiten weg (dus in de winkel) en gemiddeld 2 mensen per vierkante meter. Ronduit vol. Ik wurm me tussen de mensen door naar de kantine, hang me jas op en loop naar achter. Ik mag de VGD vullen (kaas en vleeswaren etc). Het komt er niet echt van, continue worden er vragen gesteld. De mensen houden maar niet op. En boos worden als het er niet is. "Nou, dan ga ik wel naar de Deka." Ik moet me best doen om ze niet uit te schelden. Heerlijk, die drukte zo voor Pasen.
Maarja, na 2 uurtjes werken ben ik alweer klaar (ik heb medelijden met de mensen die van 9 tot 5 moeten). De VGD is af, een collega mag de rest doen. Met een goed gevoel, en een kopje chocomel in mijn hand fiets ik naar huis. Ik realiseer me weer eens dat het leven goed is, en ik rij over de haas heen. Mijn gevoel van sadisme is veranderd in een gevoel van onbehagen..
Fijne paasdagen.

Vroemvroem

Stefan op z'n fietsje naar het zwembad.
De normale zaterdagochtend vindt weer plaats. Tien over zeven m'n bed uit, op de fiets, naar de andere kant van Apeldoorn om te trainen. Normaal brengt me vader me (en traint dikwijls mee), maar op zaterdag niet. Ik vind het niet erg, doorbreekt de sleur. Lekker halfuurtje heen fietsen, lekker halfuurtje terug fietsen. Lekker lekker, tot ik word ingehaald door een veels te dikke man op een 25km scooter ding. Kijk eens om je heen, en je verbaast je erover hoeveel van dat soort mensen er eigenlijk zijn. Altijd zwaarlijvig, en altijd op een 25km scootertje. Die scooters zijn gemaakt voor oude mensen, maar worden misbruikt door mensen die al te dik zijn.
Ok, ik heb makkelijk praten, ik kan nog zoveel eten en ik word niet dik. Dat ligt er aan dat ik een goede stofwisseling heb, maar ook zeker dat ik zeker 4 keer per week sport. Dat wil ik niemand opdringen, dat is mijn eigen keuze. Maar is het nou zo moeilijk om naar je werk te gaan op de fiets. Het enige verschil tussen een 25km scooter en een fiets is de moeite die je moet doen. Ik kan zo'n scooter bijhouden, dus tijd is geen probleem. Als het regent word je ook echt wel nat op zo'n stinkding. Stel, die mensen moeten 20 min naar hun werk "scooteren", dan kunnen ze dat toch ook op de fiets doen? Sta 10 minuutjes eerder op en je haalt het ongetwijfeld ook. Dan heb je ook nog 30 minuten meer beweging, die je hard nodig hebt. De mens wordt ouder als hij af en toe een beetje beweegt, een feit, niet te ontkennen, de harde waarheid.
Maarja, die mannen hebben zo'n vroemding natuurlijk nodig, want fietsen kunnen ze niet, met hun rug. Die rug is overbelast, aangezien aan de voorkant 40 kilo teveel hangt. Vervolgens gaan ze niet meer bewegen, en hangt er later 60 kilo teveel. Noemen wij dat niet een negatieve spiraal?
Vaak zijn dat ook de mensen die iets teveel eten, waardoor dat gewicht aan de voorkant ontstaat. Lekker veel frituren, wegspoelen met bier en weer gaan liggen pitten op de bank.
Maargoed, ik mag niet klagen, ik kan ze bij houden. En aangezien ze toch zo breed zijn ga ik erachter fietsen en heb ik geen weerstand meer van de wind. Dat betekent dat ik eerder thuis ben, en eerder fishtank kan gaan spelen, terwijl ik Soko luister.