Heerlijk, halverwege november. Ginds komt de stoomboot uit Spanje al aan. Hij brengt ons Sint Nicolaas. Hij brengt ons niet alleen Sint Nicolaas! Hij brengt ons ook de Sint Nicolaas liedjes! Heerlijk, vrolijke en opbeurende liedjes. Voor een keertje.
Maar stel je nou eens voor. Dinsdagavond, werkavond. Je gaat uit fietsen, toen klapte je band. Je moest toen gaan lopen, met de fiets aan je hand. Je hoort de wind waait door de bomen, tegenwind. Je komt te laat op je werk, verwaaid, hoofdpijn. Vervolgens moet je vakkenvullen. Goed, allemaal acceptabel.
Totdat de Sinterklaas liedjes erbij komen. Veel te blije liedjes, die veel te vaak langs komen. Na sluitingstijd gaan dan ook nog eens je vervelende collega’s meezingen. “De zak van Sinterklaas, sinterklaas, sinterklaas.” Hou op!
En dan de kinderen. Kinderen zijn namelijk al veel te dol in de supermarkt (Mamaaaaaaa! Mamaaaaaaaa! Mamaaaahaaaaaaa mag ik een toetje uitzoekeeeeeeeen?!) en nu wordt het nog eens erger. Ze gaan, bijna nog erger dan de collega, meezingen. En ze gaan rondspringen, en vervolgens rondspringend, meezingend verlekkerd naar de pepernoten staren. Vervolgens zetten ze het wéér op een schreeuwen (Mamaaaaaaaaaaaaaaaa mogen we pepernoteeeeeeeeeeeeeeen!?).
En dan mogen ze op 4 december allemaal hun schoentje zetten, in de winkel. Mij niet gezien, die week neem ik vrij, dankjewel.
Ik kijk uit naar kerst, echt, vol verwachting klopt mijn hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten